Doe mee met de gratis Workout Challenge

Verdriet en verlies horen helaas ook bij het leven. Daarom dit keer geen blog over sport en gezondheid, maar een persoonlijk blog van Christina. 4 jaar geleden verloor ze plotseling haar moeder. In januari 2022 overleed haar vader. Dit zorgt voor een rollercoaster aan emoties. Omdat dit ook bij het leven hoort en omdat steeds meer mensen om ons heen met verlies te maken krijgen, deelt Christina iets van haar gevoelens.

Is dit dan rouwen?

Het lijkt wel of ik gek word!” Dit gevoel had ik nadat mijn moeder was overleden en nu voel ik het weer. Is dit dan rouwen? Wat er met mij gebeurd, voelt als chaos. Ik heb geen zin in de dag en voel mezelf wankel, terwijl ik mezelf altijd zo sterk voel. Het is hard werken om te leren omgaan met alle emoties en een nieuw evenwicht te zoeken in het leven. Het kost energie en vraagt tijd, ruimte en aandacht. 

Ik merk dat ik niets belangrijk vind. Het is alleen al een uitdaging om de dag door te komen.

Tegelijkertijd ben ik heel erg dankbaar voor mijn liefdevolle ouders en mijn opvoeding. Ik weet ook dat dit niet voor iedereen is weggelegd. Dat er veel ellende en verdriet in gezinnen is. En dat daarom de dood niet altijd het ergste is...

Verdriet, boosheid en angst

Mijn gedachten en gedrag zijn nu ook anders en het gaat alle kanten op. Mijn hoofd zit vol en er kan niets bij. Ik ben normaal creatief en heb altijd 1000 ideeën maar nu even niet… 

Ik voel een groot verdriet, weer een stukje van mijn hart weg.
Verdriet is niet het enige wat ik voel. Ik voel ook boosheid. Mijn moeder overleed plotseling en toen was ik erg boos. Mijn vader was ziek. Dit was wel anders, omdat we elkaar nog heel veel hebben kunnen vertellen. Ik heb hem nog een mooie brief kunnen schrijven en hij heeft nog kunnen zeggen dat hij zo’n mooi leven heeft gehad.

Nu ben ik nog samen met mijn zusje. Dit zorgt ook voor een angstgevoel. We zijn gek op elkaar en willen elkaar nog lang niet kwijt. 


Een warrig gevoel dus en emoties die alle kanten opgaan. Gelukkig mag ik er in de ochtend uit om mijn kids naar school te brengen en om les te geven. Hey, ik heb geen zin, maar ik ga toch want ik weet ook dat ritme / routine mij helpt. 


Mijn vader zei altijd: als je onder een kleedje gaat liggen dan kom je er niet. Wat er ook gebeurt in je leven… DOORGAAN en kijken naar wat je wel hebt. Dat helpt mij nu. Al kan het een uitdaging zijn om op sommige momenten te zien wat je wel hebt en is het soms ook fijn om gewoon even onder dat kleedje te liggen.
Diep van binnen weet ik wel wat goed voor mij is. Soms wil ik alleen zijn, soms wil ik juist mensen om mij heen. De ene keer wil ik praten over alles wat mij bezig houdt, de andere keer helemaal niet.

Leven per dag

Ik heb besloten om deze aankomende weken maar even per dag te leven, want het gaat gewoon de ene dag beter dan de andere dag. Wat ik zo fijn en geweldig vind? Dat zijn alle lieve mensen die om mij heen staan. Kaartjes, bloemen, lieve berichtjes… dit doet mij zo goed en daardoor voel ik me niet alleen. Het feit blijft wel dat je het alleen moet verwerken. Maar ook daarin voel ik me niet alleen. Mijn geloof helpt me hierbij. Ik voel echt dat ik kracht krijg en gedragen word.

Op de rouwkaart van mijn vader stond deze tekst: het mooiste wat je kunt achterlaten zijn sporen van liefde (nav bijbeltekst 1 Korinthe 13)! Liefde hebben ik en mijn zusje echt gekend in ons gezin en dit is wat ik ook zo graag wil voortzetten. Lief zijn voor jezelf en voor anderen! Proberen het goede te doen en echt om te kijken naar een ander.

Dansen in de hemel

Wat mij troost is de wetenschap dat mijn vader bij mijn moeder in de hemel is en ze weer samen zijn. Ik stel me voor dat ze dansen in de hemel en af en toe knipogen naar beneden. Als ik hieraan denk is mijn gevoel blij & dankbaar!

Je leest nu zoveel verschillende gevoelens in 1 verhaal en ik denk dat dat verWERKing is.

Welke sporen wil jij achterlaten?